Zwierzęta pierwsze 3 tygodnie spędzają z matką. To oczywiste, ona je karmi i pielęgnuje, dbając o ich zdrowie i bezpieczeństwo. Jednak młode muszą w końcu opuścić rodzinne gniazdo. Dotyczy to przede wszystkim samców, które już w wieku 2 tygodni zaczynają mieć odruchy kopulacyjne zarówno na siostrach, matce jak i na innych samcach z miotu. Po osiągnięciu 3 tygodnia życia samce oddzielamy od reszty stada. W tym okresie już dobrze widać jądra, które systematycznie zaczynają opuszczać powłoki brzuszne i tworzyć „wypuklenie” pod ogonem. Dodatkowo są one koloru ciemniejszego od reszty spodu ciała, co dodatkowo ułatwia nam rozpoznanie. Ja zwyczajowo nazywam to „rodzynkami” albowiem kolorem i wielkością są bardzo podobne.
W przypadku, gdy zdarzy nam się pozostawienie jakiegoś samca, gdyż źle rozpoznaliśmy płeć nie należy od razu wpadać w panikę, że zapłodni on siostry i dojdzie do chowu krewniaczego. Matka Natura była zapobiegawcza albowiem samiczki wprawdzie są dojrzałe płciowo w wieku 3 tygodni, jednak samce są płodne znacznie później, bo dopiero w wieku 6-7 tygodni. W tym okresie drugorzędne cechy płciowe są już bardzo dobrze widoczne, więc rozdzielenie nie powinno sprawić nam problemu.
Problemem będzie natomiast przyjrzenie się czy to Pan czy Pani. Piestruszki są strasznie ruchliwe a każda próba odwrócenia ich tak, by były widoczne organy rozrodcze kończy się niepowodzeniem. Jednak po kilku próbach udaje się zwierzęta odpowiednio uchwycić i rozpoznać płeć poprzez stwierdzenie występowania „rodzynków” lub też ich brak.
Zwierzęta rosną dość powoli, młode po oddzieleniu są wielkości orzecha laskowego. Osiągnięcie wielkości dorosłego osobnika zajmie im około 3-4 miesięcy. Tak, więc łatwo odróżnić osobnika młodego od dorosłego. Wzrost i wielkość zależą od kilku czynników. Przede wszystkim genotyp określa, jakiej wielkości będzie osobnik, najczęściej zwierzęta małe i cherlawe wyrastają z chowu krewniaczego. Są one chudsze, mniejsze i krócej żyją. Drugim czynnikiem jest żywienie. Karmione skąpo i karmą o nikłej wartości odżywczej będą wyglądały jak te z chowu krewniaczego. Zdrowa, dorosła pietruszka jest wielkości chomika dżungarskiego i o podobnej budowie (tj długości 8-10cm). Przy czym samce są większe od samiczek.
Na starość zwierzęta bardzo się zmieniają. Ich futro robi się niejednolite, jakby otłuszczone. Zwierzęta są znacznie wolniejsze i zgarbione. Jest to oznaka końca ich dni. Należy wtedy otoczyć je szczególną troską, lepiej podawać pokarmy w miarę miękkie gdyż osobniki nie będą miały takiej siły by gryźć twarde nasiona. Należy podawać granulowaną lucernę, świeże gałązki i susz roślinny. Nasiona także można podawać jednak piestruszka będzie ich zjadać znacznie mniej niż kiedyś.
Należy pamiętać, że piestruszka nie jest świadoma nadchodzącej śmierci, dla niej każdy dzień jest zwyczajnie kolejnym dniem. Pewnego dnia po prostu zaśnie na zawsze.
